کد مطلب:29429 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:101

پس از نماز ظهر












4501. امام علی علیه السلام - در پی نماز ظهر -:بار خدایا! همه سپاس، از آنِ توست، و همه حكمرانی از آنِ توست. همه خیرها در دست توست، و همه امور آشكارا و نهان، به سوی تو بر می گردند، و تو نهایت خواسته هایی.

بار خدایا! سپاس، از آنِ توست، برای گذشتت در پی توانایی. و سپاس، تو راست برای بخشندگی ات پس از خشمت.

بار خدایا! سپاس، از آنِ توست، ای بالابرنده درجه ها، پاسخگوی دعاها، فرو فرستاننده بركت ها از فراز هفت آسمان، دهنده درخواست ها، تبدیل كننده بدی ها به خوبی ها، رتبه بخش خوبی ها، و بیرون كشنده به سوی نور از تاریكی ها.

بار خدایا! سپاس، از آنِ توست، ای بخشاینده گناه، پذیرنده توبه، سختْ مجازات كننده و صاحب قدرت! خدایی جز تو نیست و بازگشت به سوی توست.

بار خدایا! سپاس در شب، آن هنگام كه فرا می گیرد، از آنِ توست. سپاس در روز، آن هنگام كه بر می آید، از آنِ توست و سپاس در پایان و آغاز، از آنِ توست.

بار خدایا! سپاس در شب، از آنِ توست، هنگامی كه تاریكی اش روی آورَد، و سپاس در روز، از آنِ توست، هنگامی كه سر زند، و سپاس به هنگام طلوع و غروب خورشید، از آنِ توست. سپاس برای نعمت هایت - كه به شمار نمی آیند و امتداد و نهایت آنها از میان نمی رود - از آنِ توست.

بار خدایا! سپاس بر آنچه گذشت، از آنِ توست، و سپاس برای آنچه مانده، از آنِ توست.

بار خدایا! در هر كاری، مورد اعتماد منی، و در هر نیاز، پشتوانه منی. در هر درخواست، یار منی، و در هر وحشتی، همدم منی، و در هر نابودی ای، نگهدارنده منی.

بار خدایا! بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست، و روزی ام را گسترده كن، و در آنچه به من می دهی، بركت قرار ده، قرض هایم را ادا كن، و كارهایم را اصلاح كن، كه تو رئوف و مهربانی.

خدایی جز خداوند حلیم و كریم نیست. خدایی جز خداوند پروردگارِ جهانیان نیست. خدایی جز خداوند پروردگارِ عرش عظیم نیست. بار خدایا! از تو موجبات رحمتت و لوازم بخششت را درخواست می كنم؛ بهره وری از هر چیز، سلامت از هر گناه، دستیابی به بهشت، و نجات از دوزخ را می خواهم.

بار خدایا! به [ حقّ ] لطف و منّت و رحمتت، هیچ گناه مرا، نابخشوده رها مكن؛ هیچ همّت مرا، بر نیاورده مگذار؛ هیچ غم مرا ناگشوده مساز؛ هیچ درد مرا بدون شفا مكن؛ و هیچ بدهكاری ام را ادا ناشده منما؛ هیچ ترسی را ایمنی نیافته مكن؛ و هیچ نیازی را برآورده ناشده، مساز، ای مهربان ترینِ مهربانان![1].









    1. فلاح السائل:211/310، بحار الأنوار:3/64/86.